تکنولوژی شوتینگ فیبر نوری (شوت فیبر نوری)

قبلا گفتیم میکرو ترنچینگ یا همان تکنولوزی شوت یا دمش فیبر نوری فناوری جدیدی نیست، اگرچه در مقایسه با روش های کابل کشی معمولی که قدمت آن به الکساندر گراهام بل می رسد، نسبتاً جدید است.

بسته به بخش شبکه دو نوع سیستم شوت فیبر نوری وجود دارد. در بخش اول، بخش های تغذیه کننده (یا توزیع) شبکه، از میکروکابل های دمیده شده و یا اصطلاحاً شوت شده با فشار هوا، که معمولاً متشکل از 12 تا 432  رشته فیبرنوری به نازیکی تار موی انسان هستند، استفاده می کنند. در بخش دوم، برای بخش دسترسی کاربر نهایی (یعنی آخرین کیلومتر اجرایی) برای فیبر به خانه (FTTH) رشته های تار فیبر نوری دمیده شده با هوا استفاده می شود. اینها معمولاً دو تا دوازده رشته تار فیبرنوری هستند. این سیستم ها در بسیاری از محیط ها از جمله FTTH، هتل ها، مراقبت های بهداشتی و پردیس های سازمانی نصب می شوند.

در اینجا نحوه عملکرد فناوری شوت فیبر نوری نشان داده شده است. سیستم شوتینگ فیبر نوری از هوای فشرده یا نیتروژن برای دمیدن (یا “جت”) میکروکابل ها یا رشته های فیبر نوری سبک وزن از مسیرهای از پیش تعریف شده، در میکرو داکت های نصب شده در زیر زمین، با سرعت تقریبا 90 متر در دقیقه استفاده می کند. میکروکابل ها (12 تا 432 فیبر) را می توان برای فواصل دو کیلومتر ویا بیشتر شوت کرد